Krakowskie Centrum Badań i Technologii Medycznych

Lokalizacja: Prądnicka 80, 31-202 Kraków (Budynek M-9)

Kontakt: tel. 12 614 21 08,

e-mail:

Godziny pracy: 8:00-15:35

Cennik badań diagnostycznych i leczniczych (dla zleceniodawców zewnętrznych).

Krakowskie Centrum Badań i Technologii Medycznych jest jedynym w Polsce ośrodkiem wykonującym badania w zakresie oceny czynnościowej i obrazowej charakterystyki skrzepu fibrynowego. Ośrodek współpracuje z licznymi instytucjami w kraju i za granicą, co pozwala na wymianę doświadczeń i gwarantuje najwyższe standardy badawcze. Pracownia dysponuje wyposażeniem pozwalającym na prowadzenie badań naukowych w zakresie:

  • oceny właściwości skrzepów fibrynowych,
  • oceny osoczowego potencjału do generowania trombiny,
  • ocena stopnia kontrakcji i morfologii skrzepu wytworzonego z krwi pełnej,
  • wykonywania testów ELISA,
  • prowadzenia analiz mikroskopowych preparatów tkanek i komórek z wykorzystaniem technik skaningowej mikroskopii elektronowej (pow. do 60 000x) oraz mikroskopii fluorescencyjnej,
  • prowadzenia hodowli komórkowych,
  • przechowywania materiału biologicznego w temperaturze -80o.

W Krakowskim Centrum Badań i Technologii Medycznych funkcjonują trzy pracownie:

  • pracownia Diagnostyki Chorób Zakrzepowo-Zatorowych,
  • pracownia Innowacyjnych Zastosowań Komórek Macierzystych,
  • pracownia Badań Genetycznych.

Wykonywane badania

Ocena właściwości skrzepów fibrynowych

Nieprawidłowa struktura i czynność skrzepu fibrynowego, a w szczególności zwiększona gęstość sieci fibryny oraz jej odporność na fibrynolizę mają związek z chorobami układu krążenia (CVD), w tym z ostrym zawałem mięśnia sercowego, stabilną chorobą wieńcową, udarem niedokrwiennym mózgu, chorobą tętnic obwodowych, jak również z większą częstością występowania żylnych incydentów zakrzepowo-zatorowych i ich nawrotów.

Przepuszczalność sieci fibrynowej (Ks) jest najczęściej stosowaną metodą do określania struktury sieci fibryny, która odzwierciedla wielkość porów pomiędzy włóknami fibryny, poprzez pomiar objętości cieczy przepływającej przez żel fibrynowy w określonym czasie i wystandaryzowanych warunkach. Ks można oznaczać w dwóch wariantach, w których krzepnięcie osocza krwi może być inicjowane za pomocą egzogennej trombiny (najczęściej stosowana metoda) lub czynnika tkankowego (np. podczas badania wpływu antykoagulacji na strukturę sieci fibryny).

Materiał do badań: około 300 µl osocza cytrynianowego ubogopłytkowego odwirowanego do 30 minut od pobrania krwi w temperaturze pokojowej (20 minut przy 2500g) i przechowywanego w temperaturze -80oC lub w -20oC do 30 dni.

Czas oczekiwania na wynik: do 7 dni roboczych (w przypadku >100 próbek czas wykonania jest szacowany indywidualnie).

Ks obliczany wg formuły: Q × L × η/t × A × Δp

Q – objętość buforu w czasie t

L – długość kolumny z żelem (cm)

η- lepkość buforu (puaz)

A – powierzchnia przekroju (cm2)

Δp – różnica ciśnień (dyna/cm2)

t – czas pomiaru (60 min)

Pracownicy

Stopień doktora uzyskała w roku 2006, doktora habilitowanego nauk medycznych w roku 2017, a w roku 2023 objęła stanowisko profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Stopień doktora uzyskała w roku 2006, doktora habilitowanego nauk medycznych w 2017 roku.

Od roku 2001 prowadzi badania naukowe jako główny wykonawca i wykonawca wielu projektów badawczych finansowanych ze środków Komitetu Badań Naukowych oraz Narodowego Centrum Nauki. W roku 2015 i 2018 otrzymała finansowanie dwóch grantów naukowych w ramach konkursu OPUS Narodowego Centrum Nauki. W roku 2010 współtworzyła Pracownię Badań Autoimmunologicznych w Szpitalu Jana Pawła II wykonującą badania z zakresu autoimmunologii zarówno dla pacjentów przychodni i oddziałów szpitalnych. Od roku 2014 pełni funkcję kierownika nowo otwartych Pracowni Krakowskiego Centrum Badań i Technologii Medycznych w KSS im. Jana Pawła II. Główne zainteresowania naukowe obejmują badanie patomechanizmów prowadzących do rozwoju i progresji stenozy aortalnej, ze szczególnym uwzględnieniem procesów zapalnych oraz aktywacją układów krzepnięcia i fibrynolizy. Prowadząc badania zarówno in loco – w tkance zastawki jak i in vitro – na hodowlach miofibroblastów izolowanych ze stenotycznych zastawek aortalnych oszacowała wpływ miejscowo zachodzących procesów na stan układu hemostazy. Ponadto, bierze udział w badaniach dotyczących wpływu czynników genetycznych i środowiskowych na fenotyp sieci fibrynowej u pacjentów z ryzykiem wystąpienia chorób zakrzepowo-zatorowych.