Dwóch pracowników naszego Szpitala uzyskało stopień naukowy doktora habilitowanego w dyscyplinie nauki medyczne

W czerwcu Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego prof. Jacek Popiel przewodniczył uroczystym promocjom habilitacyjnym uczonych w dyscyplinie nauki medyczne. Pracownicy naukowi wysłuchali laudacji, a następnie odebrali dyplomy.

Stopień naukowy doktora habilitowanego w dyscyplinie nauki medyczne otrzymali m.in. pracownicy naszego Szpitala: Małgorzata Konieczyńska – Kierownik Oddziału Szybkiej Diagnostyki, a także Leszek Drabik – Asystent na Oddziale Klinicznym Chorób Serca i Naczyń z Pododdziałem Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego.

Dr hab. n. med. Małgorzata Konieczyńska jest autorką artykułów wchodzących w skład osiągnięcia naukowego: „Wiedza pacjentów leczonych przewlekle przeciwkrzepliwie – czynniki determinujące i znaczenie rokownicze”. Wraz z prof. dr hab. n. med. Anettą Undas zaadaptowały wersję belgijską kwestionariusza Jessa AF Knowledge  Questionnaire (JAKQ) dla pacjentów z migotaniem przedsionków oraz na jego bazie stworzyły wersję dla pacjentów z żylną chorobą zakrzepowo zatorową. Celem przeprowadzonych badań włączonych do cyklu, była ocena poziomu wiedzy pacjentów poddawanych przewlekłej terapii przeciwkrzepliwej w wymienionych grupach. Świadomość leczonych pacjentów w zakresie celu leczenia, korzyści oraz ryzyka powikłań ma znaczenie dla efektów terapii. Analizowano wiedzę w zakresie powikłań zakrzepowych i krwotocznych, tolerancję krwawień, badano efekty podjętych działań edukacyjnych oraz wpływ przestrzegania zaleceń na rokowanie odległe.

Laudatorem był przewodniczący Rady Instytutu Kardiologii prof. dr hab. n. med. Andrzej Surdacki.

Dr hab. n. med. Leszek Drabik na co dzień związany jest z Oddziałem Klinicznym Chorób Serca i Naczyń z Pododdziałem Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego, a także z Katedrą Farmakologii UJ CM.  Badał skrzepy fibrynowe u pacjentów z migotaniem przedsionków (AF) leczonych lekami przeciwkrzepliwymi. Migotanie przedsionków to najczęstsze przewlekłe zaburzenie rytmu serca, zwiększające ryzyko udaru mózgu i powikłań zakrzepowo-zatorowych. Badania wykazały, że pacjenci z AF tworzą gęstsze i mniej przepuszczalne skrzepy fibrynowe. To oznacza, że ich skrzepy są trudniejsze do rozpuszczenia, co może prowadzić do większego ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych. Co więcej, leki przeciwkrzepliwe, takie jak antagoniści witaminy K (VKA), stosowane w leczeniu AF, nie eliminują niestety w pełni prozakrzepowego fenotypu skrzepów. Chociaż VKA poprawiają niektóre właściwości skrzepów, pacjenci z AF leczeni tymi lekami nadal mają zwiększone ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych w stosunku do osób zdrowych, a ocena przepuszczalności skrzepów i czasu ich lizy (rozpuszczania) może pomóc w przewidywaniu ryzyka wspomnianych powikłań.

Laudatorem był prof. dr hab. n. med.  Wojciech Płazak.

Serdecznie gratulujemy!