Agencja Badań Medycznych
Badania realizowane:
Badanie finansowane ze środków budżetu państwa od Agencji Badań Medycznych, numer Projektu 2019/ABM/01/00049
Tytuł badania: „Wpływ sakubitrylu/walsartanu w porównaniu z ramiprylem na przebudowę i funkcję lewej komory u pacjentów z niewydolnością serca o etiologii niedokrwiennej i pośredniej frakcji wyrzutowej”- CRACOVIA-HF
Badanie kliniczne CRACOVIA-HF jest wieloośrodkowym, randomizowanym, badaniem oceniającym wpływ sakubitrylu/walsartanu w porównaniu z ramiprylem na przebudowę
i funkcję lewej komory serca u pacjentów z HF o etiologii niedokrwiennej i pośrednią frakcją wyrzutową w okresie 12 miesięcznej terapii.
Do badania zostaną włączeni pacjenci z niedawno przebytym zawałem serca i obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory w zakresie od 40 do 49%. Zaplanowano włączenie blisko 700 pacjentów, którzy będą rekrutowani od 2022 do 2027 roku. W celu określenia skuteczności stosowanej terapii przeprowadzona zostanie ocena czynności lewej komory z zastosowaniem najnowocześniejszych obrazowych narzędzi diagnostycznych takich jak rezonans magnetyczny serca czy badanie echokardiograficzne a także pomiar stężenia peptydów natriuretycznych, ocena wydolności czynnościowej w oparciu o sercowo-płucną próbę wysiłkową i 6-minutowy test marszu oraz ocena jakości życia.
Badanie jest koordynowane przez Głównego Badacza prof. dr hab. med. Jadwigę Nessler Kierownika Oddziału Klinicznego Choroby Wieńcowej i Niewydolności Serca Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. św. Jana Pawła II. Projekt będzie prowadzony w ramach utworzonego konsorcjum, w skład którego wchodzą następujące ośrodki:
– Lider: Krakowski Szpital Specjalistyczny im. św. Jana Pawła II (przedstawiciel: prof. dr hab. n. med. Jadwiga Nessler),
– Śląskie Centrum Chorób Serca (przedstawiciel: prof. dr hab. n. med. Mariusz Gąsior),
– Narodowy Instytut Kardiologii Stefana Kardynała Wyszyńskiego – Państwowy Instytut Badawczy (przedstawiciel: dr hab. n. med. Tomasz Rywik prof. inst.),
– Uniwersytet Medyczny w Łodzi ( przedstawiciel prof. dr hab. n. med. Małgorzata Lelonek),
– MEDICOME Sp. z o. o. ( przedstawiciel: dr. n. med. Iwona Kobielusz-Gębala).
Autorzy projektu zakładają, że na podstawie jego wyników nowy lek sakubitryl/walsartan będzie można wprowadzić do zastosowania w praktyce klinicznej w nowej, licznej grupie docelowej chorych
z objawami niewydolności serca po przebytym zawale mięśnia sercowego. Pozytywny wynik badania może wprowadzić przełom w leczeniu pacjentów z umiarkowanym uszkodzeniem niedokrwiennym serca skutkując ograniczeniem niekorzystnej przebudowy lewej komory, zapobiegając progresji objawów niewydolności serca a w efekcie będzie wiązał się z redukcją ryzyka zgonu, zapobiegał ponownym hospitalizacjom oraz podniesie jakość życia pacjentów z niewydolnością serca.
Całkowita wartość projektu: 28 650 280,00 zł
Wartość dofinansowania: 28 650 280,00 zł
Okres realizacji projektu: 22.06.2020 r. – 31.12.2028 r.
Badanie finansowane ze środków budżetu państwa należącego do Agencji Badań Medycznych, numer Projektu 2019/ABM/01/00037
Tytuł badania: EMpagliflozin and daPAgliflozin in patients hospiTalized for acute decompensated Heart failure – EMPATHY trial
Badanie kliniczne EMPATHY zaprojektowano jako badanie randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo, które zostanie przeprowadzone w populacji pacjentów z ostrą niewydolnością serca w celu porównania wpływu na rokowanie dwóch leków przeciwcukrzycowych z grupy inhibitorów SGLT-2 (dapagliflozyna i empagliflozyna).
Badanie będzie prowadzone w 12 ośrodkach kardiologicznych w całym kraju. Do badania włączonych zostanie ponad 1 300 pacjentów. Dodatkowo realizowane w ramach badania tzw. „biomarker substudy” pozwoli na określenie molekularnych mechanizmów odpowiedzialnych za efekt terapeutyczny badanych leków oraz ich wpływ na przebieg kliniczny ostrej niewydolności serca (AHF).
Badanie zostało zaprojektowane przez naukowców z Katedry i Zakładu Farmakologii Doświadczalnej i Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, prof. Jolantę Siller-Matulę – głównego badacza projektu oraz prof. Marka Postułę. Kierownikiem Projektu w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. Jana Pawła II jest prof. dr hab. n. med. Jacek Legutko, kierujący Oddziałem Klinicznym Kardiologii Interwencyjnej z Pododdziałem Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego.
Ponowne hospitalizacje pacjentów z niewydolnością serca (HF) spowodowane zaostrzeniem przebiegu choroby pozostają stałym wyzwaniem w opiece nad tą grupą chorych. Pomimo, że w ciągu ostatnich 5 lat osiągnięto poprawę w tym zakresie, nadal ponad 50% pacjentów jest przyjmowanych ponownie z powodu pogorszenia kontroli i pojawienia się objawów HF w ciągu kilku miesięcy od ostatniego epizodu zaostrzenia. Do tej pory nie wykazano, aby stosowane metody leczenia zaostrzenia HF zmniejszały śmiertelność. Jest to zatem leczenie, które pozwala na złagodzenie objawów, ale nie wpływa na długość życia i rokowanie pacjenta. Biorąc pod uwagę znaczące ryzyko związane z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową, istnieje niezaspokojone zapotrzebowanie na terapie modyfikujące przebieg choroby, które mają bezpośredni wpływ na rokowanie oraz samopoczucie pacjenta bez skutków ubocznych ograniczających optymalny sposób leczenia. W szczególności hospitalizacja z powodu HF jest wskaźnikiem niekorzystnego rokowania i wysokiej śmiertelności, zarówno wewnątrzszpitalnej, jak również po wypisie ze szpitala.
Dotychczasowe dane sugerują, że leki należące do grupy inhibitorów kotransportera glukozo-sodowego 2 (SGLT-2) mogą okazać się niezwykle cenne w leczeniu HF. U pacjentów z cukrzycą typu 2 wykazano, że inhibitory SGLT2 zmniejszają ryzyko hospitalizacji z powodu niewydolności serca i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Inhibitory SGLT2: empagliflozyna, kanagliflozyna i dapagliflozyna, zmniejszały również̇ ryzyko wystąpienia niewydolności serca o 30% i spowodowały istotne 35% względne zmniejszenie ryzyka hospitalizacji z powodu HF. Co ważne, dotychczas korzystne działania leków z tej grupy opisano u pacjentów z przewlekłą HF, natomiast aktualnie brakuje jednoznacznych danych na temat działania inhibitorów SGLT-2 w stanach nagłych, w tym ostrej HF. Wyniki projektu pozwolą zweryfikować hipotezę mówiącą, że inhibitory SGLT-2 poprawiają rokowanie pacjentów hospitalizowanych z powodu ostrej HF poprzez zmniejszenie występowania złożonego punktu końcowego związanego ze śmiertelnością ̨ z przyczyn sercowo-naczyniowych i hospitalizacji z powodu niewydolności serca.
Środki przeznaczone na realizacje zadań w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. św. Jana Pawła II to 419 700,00 zł.
Całkowita wartość projektu: 30 084 379,80 zł
Wartość dofinansowania: 30 084 379,80 zł
Okres realizacji projektu: 01.09.2020 r. – 31.12.2026 r.
Badanie finansowane ze środków budżetu państwa należących do Agencji Badań Medycznych, numer Projektu 2019/ABM/01/00047
Tytuł badania: A multicenter, randomized, double-blind, placebo-controlled study to evaluate the efficacy of immunosuppression in biopsy-proven virus negative myocarditis or inflammatory cardiomyopathy (IMPROVE-MC)
Celem prezentowanego badania IMPROVE-MC jest ocena skuteczności i bezpieczeństwa 12-miesięcznego leczenia immunosupresyjnego prednizonem i azatiopryną w porównaniu do placebo w połączeniu ze standardową terapią, u pacjentów z wiruso-negatywnym ZMS/kardiomiopatią zapalną. Dodatkowym celem projektu ma być stworzenie gotowego do implementacji w polskim i światowych systemach ochrony zdrowia schematu diagnostyczno-terapeutycznego pozwalającego na modyfikację wytycznych leczenia ZMS.
Głównym badaczem w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. św. Jana Pawła II jest prof. UJ, dr hab. n. med. Paweł Rubiś, członek Oddziału Klinicznego Chorób Serca i Naczyń z Pododdziałem Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego.
Okres realizacji Projektu: 01.10.2020 – 30.03.2028
Dofinansowanie dla całego Projektu: 12 832 586,40 zł
Środki w dyspozycji Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. św. Jana Pawła II: 793 728,05 zł
Badanie finansowane ze środków budżetu państwa od Agencji Badań Medycznych, numer Projektu 2021/ABM/01/00004
Tytuł badania: Sakubitryl/walsartan w zapobieganiu progresji choroby u pacjentów z arytmogenną kardiomiopatią prawej komory – wieloośrodkowe badanie randomizowane ARNI-ARVC
Opis badania:
Opis badania: Pierwszorzędowym celem wieloośrodkowego, randomizowanego badania ARNI-ARVC jest ocena działania antyremodelingowego i przeciwłóknieniowego sakubitrylu/walsartanu w ARVC, które miałoby zapobiec progresji choroby i przełożyć się na poprawę przebiegu klinicznego: opóźnić lub zapobiec wystąpieniu objawów niewydolności serca i spowodować zmniejszenie arytmii. Przyczyną zmian strukturalnych oraz groźnych arytmii jest w ARVC włóknisto-tłuszczowa przebudowa miokardium. Zastosowanie nowego leku, dzięki jego wielokierunkowej neurohumoralnej aktywności, w tym modyfikowaniu potencjału arytmicznego miocytów oraz hamowaniu procesów włóknienia miokardium, może zatrzymać postęp zmian strukturalnych prowadzących do niewydolności serca i powstawania nowych ognisk komorowych zaburzeń rytmu serc. Spodziewamy się wykazać, że u pacjentów z ARVC sakubitryl/walsartan zapobiega progresji choroby i powinien być stosowany jeszcze przed wystąpieniem objawów niewydolności lewej komory. Skuteczność proponowanego leczenia mogłaby mieć przełomowe znaczenie w leczeniu ARVC, wpływając na poprawę jakości życia pacjentów, którzy najczęściej są ludźmi młodymi, aktywnymi zawodowo oraz zmniejszając koszty leczenia.
Cel Badania: Pierwszorzędowym celem wieloośrodkowego, randomizowanego badania ARNI-ARVC jest ocena działania antyremodelingowego i przeciwłóknieniowego sakubitrylu/walsartanu w ARVC, które miałoby zapobiec progresji choroby i przełożyć się na poprawę przebiegu klinicznego: opóźnić lub zapobiec wystąpieniu objawów niewydolności serca i spowodować zmniejszenie arytmii.
Grupa badana: Grupę badaną będzie stanowić 100 pacjentów z arytmogenną kardiomiopatią prawej komory.
Kierownikiem Projektu w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. św. Jana Pawła II jest dr hab. n. med. Paweł Matusik, Oddział Kliniczny Elektrokardiologii.
Całkowita wartość projektu: 7 138 504,70 zł
Wartość dofinansowania: 7 138 504,70 zł
Okres realizacji projektu: 01.09.2021 r. – 31.08.2029 r.
Badanie finansowane ze środków budżetu państwa od Agencji Badań Medycznych, numer Projektu 2020/ABM/01/00028
Tytuł badania: „Neuroprotekcja w zabiegach przezskórnej okluzji uszka lewego przedsionka u chorych z migotaniem przedsionków (LAAC-SBI)”
Opis badania: Zabiegi zamknięcia uszka lewego przedsionka (LAAC) są metodą profilaktyki udaru mózgu u chorych z migotaniem przedsionków, którzy nie mogą stosować leków przeciwkrzepliwych. Liczba chorych, którzy są poddawani zabiegowi LAAC ma tendencję wzrostową. Zabiegi skutecznie zmniejszają liczbę udarów, przy znacznej redukcji ryzyka krwawień w porównaniu z doustnymi lekami przeciwkrzepliwymi. Same zabiegi LAAC wiążą się jednak z niewielkim ryzykiem udaru okołozabiegowego, ponadto u około 30% chorych mogą wystąpić incydenty cichego niedokrwienia mózgu (SBI). Efektem odległym SBI może być pogorszenie funkcji poznawczych, wystąpienie zespołów otępiennych, a także depresja.
Cel Badania: Ocena wpływu zastosowania neuroprotekcji w zabiegach przezskórnego zamknięcia uszka lewego przedsionka (LAAC) u chorych z migotaniem przedsionków na ryzyko wystąpienia okołozabiegowego SBI i związanych z nim zaburzeń funkcji poznawczych i depresji.
Grupa badana: W badaniu będą uczestniczyć pacjenci zakwalifikowani do zabiegu przezcewnikowego zamknięcia uszka lewego przedsionka (left atrial appendage occlusion, LAAC) w wieku ≥ 18 lat z rozpoznanym napadowym, przetrwałym lub utrwalonym migotaniem przedsionków (AF), u których istnieją wskazania klasy I wg Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego do profilaktyki udaru niedokrwiennego mózgu wyrażone jako liczba punktów w skali ryzyka CHA2DS2VASc ≥2. Ponadto włączeni pacjenci będą mieć przeciwskazania do stosowania leków przeciwkrzepliwych lub wysokie ryzyko krwawienia ustalone na podstawie skali HSBLED, wynoszące co najmniej 3 punkty. Zabieg LAAC polega na wprowadzeniu z dostępu przez żyłę udową okludera do uszka lewego przedsionka.
Wykonanie takiego zabiegu jest alternatywą do stosowania leków przeciwkrzepliwych w prewencji udaru mózgu u chorych z migotaniem przedsionków.Planowane badanie jest prospektywnym, wieloośrodkowym, randomizowanym oraz podwójnie zaślepionym badaniem interwencyjnym. W grupie badanej w trakcie zabiegów LAAC zostanie zastosowana neuroprotekcja wprowadzona z dostępu tętniczego. W grupie kontrolnej zabiegi LAAC zostaną przeprowadzone bez neuroprotekcji. Planuje się udział 240 pacjentów ze wskazaniami do profilaktyki udaru mózgu z powodu migotania przedsionków. Analizie zostaną poddane obrazy DW MRI, rezultaty oceny neurologicznej wraz z punktacją w skali NIHSS, wyniki testów oceny funkcji poznawczych (MoCA, COWAT, TMT A___B), oraz zaburzeń nastroju (Skala HADS), jak również wyniki kwestionariusza oceny jakości życia EQ-5D-5L. Materiał tkankowy obecny na filtrach urządzenia do neuroprotekcji zostanie poddany ocenie histopatologicznej. Planuje się obserwacje pacjentów biorących udział w badaniu przez 24 miesiące od wykonania zabiegu LAAC
Kierownikiem Projektu w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. św. Jana Pawła II jest prof. dr hab. n med. Tadeusz Przewłocki, Oddział Kliniczny Kardiologii Interwencyjnej z Pododdziałem Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego
Całkowita wartość projektu: 14 355 862,00 zł
Wartość dofinansowania: 14 355 862,00 zł
Okres realizacji projektu: 01.10.2020 r. – 31.12.2026 r.
Badanie finansowane ze środków budżetu państwa od Agencji Badań Medycznych, numer Projektu 2022/ABM/01/00007
Tytuł badania: A Randomized, Double-Blind, Placebo-Controlled Multicenter Study of Levosimendan Therapy in low ejection fraction Takotsubo Syndrome (LevoTako Trial)
Opis badania: Zespół Takotsubo (TTS), jest bardzo rzadkim schorzeniem i stanowi 1–3% wszystkich pacjentów kierowanych do pracowni hemodynamicznych z rozpoznaniem ostrego zawału serca (MI). TTS częściej dotyczy kobiet zwłaszcza w wieku post-menopauzalnym (>60 r.ż), spełnia więc kryterium choroby wieku podeszłego. TTS charakteryzuje się przejściową regionalną dysfunkcją skurczową lewej komory (LV), ma wspólne cechy z ostrym zespołem wieńcowym (ACS) i ostrą niewydolnością serca (HF). Ponieważ TTS w ostrej fazie przypomina obraz kliniczny MI, diagnostyka różnicowa pozostaje trudna. Wiele dowodów wskazuje, że pacjenci z TTS są w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych w ostrym okresie choroby. Obecnie brak jest randomizowanych badań klinicznych mających na celu określenie specyficznej terapii dla pacjentów z rozpoznaniem TTS, a aktualne zalecenia opierają się na konsensusie ekspertów i wymagają potwierdzenia w odpowiednio przeprowadzonych badaniach prospektywnych. Ponieważ katecholaminy odgrywają kluczową rolę w patogenezie TTS, ich zastosowanie może zaostrzać przebieg choroby. Chociaż wykazano pozytywny wpływ dobutaminy u pacjentów z ostrą, zdekompensowaną HF, jej zastosowanie w grupie pacjentów z TTS wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zgonu i innych poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych. Lewozymendan to lek działający inotropowo dodatnio, mając jednocześnie zdolność rozszerzania naczyń krwionośnych, co skutkuje zwiększeniem siły skurczu mięśnia sercowego oraz zmniejszeniem obciążenia wstępnego i następczego. Lek ten poprzez zwiększanie wrażliwość białek kurczliwych na wapń zwiększa siłę skurczu jednocześnie nie upośledzając relaksacji mięśniówki komór. Zastosowanie lewozymendanu w grupie pacjentów z rozpoznaniem TTS może istotnie wpłynąć na przebieg choroby zarówno w fazie ostrej jak i w 12-miesięcznej obserwacji. Celem badania jest pozarejestrowe stosowanie lewozymendanu w ostrej fazie u pacjentów z TTS i LVEF ≤40%, co przy przyjęciu przyspieszy normalizację LVEF i zmniejszy 12-miesięczną śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny i/lub częstość występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych, tj. ponownej hospitalizacji z powodu nawrotu TTS lub niewydolności serca, udaru lub przemijającego napadu niedokrwiennego [TIA], w porównaniu z placebo.
Cel Badania: Pozarejestrowe stosowanie lewozymendanu w ostrej fazie u pacjentów z TTS i LVEF ≤40% przy przyjęciu przyspieszy normalizację LVEF i zmniejszy 12-miesięczną śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny i/lub częstość występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych, tj. ponownej hospitalizacji z powodu nawrotu TTS lub niewydolności serca, udaru lub przemijającego napadu niedokrwiennego [TIA], w porównaniu z placebo. Ponadto stawiamy hipotezę, że lewozymendan skróci czas hospitalizacji i potrzebę zastosowania innych leków inotropowo dodatnich oraz przyspieszy obniżenie poziomu mózgowego peptydu natriuretycznego (BNP).
Grupa badana: do badania zostaną włączeni pacjenci płci męskiej i żeńskiej w wieku ≥ 60 lat z rozpoznaniem TTS i obniżoną LVEF ≤ 40% stwierdzoną w momencie przyjęcia do szpitala, ocenianą w przezklatkowym badaniu echokardiograficznym (TTE). Rozpoznanie TTS zostanie postawione na podstawie międzynarodowych kryteriów diagnostycznych (InterTAK Diagnostic Criteria). Protokół badania: LevoTako jest to wieloośrodkowe, randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane badanie kliniczne, w którym zakwalifikowani pacjenci będą losowo przydzielani 1:1 do grupy z lewozymendanem (12,5 mg w 100 ml 5% glukozy) lub placebo (100 ml 0,9% NaCl).
Kierownikiem Projektu w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. św. Jana Pawła II jest prof. dr hab. n. med. Jacek Legutko, kierujący Oddziałem Klinicznym Kardiologii Interwencyjnej z Pododdziałem Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego.
Całkowita wartość projektu: 11 272 763,50 zł
Wartość dofinansowania: 11 272 763,50 zł
Okres realizacji projektu: 01.07.2022 r. – 30.06.2027 r.
Badania zrealizowane:
Badanie finansowane ze środków budżetu państwa należących do Agencji Badań Medycznych, numer Projektu 2019/ABM/01/00017
Tytuł badania: LEIA-HF: Levosimendan In Ambulatory Heart Failure Patients
Niewydolność serca (NS) jest obecnie największym problemem epidemiologicznym i terapeutycznym w kardiologii. Liczbę osób w Polsce z NS szacuje się na ok. 750 tys. Chorzy z NS są obciążeni wysokim ryzykiem zgonu oraz nawracających zaostrzeń, które powodują konieczność hospitalizacji. Liczba zachorowań i hospitalizacji z powodu NS wzrosła w ostatnich latach i szacuje się, że ten trend będzie się nadal utrzymywał. W 2018 liczba hospitalizacji z powodu NS wyniosła około 240 tysięcy. Roczna śmiertelność po hospitalizacji z powodu NS wynosi 15%, zaś w ciągu 5 lat umiera połowa chorych. Częstość rehospitalizacji z powodu NS wynosi 25% rocznie.
Wielu chorych jest wielokrotnie hospitalizowanych, a każde kolejne zaostrzenie zwiększa ryzyko zgonu, które w ciężkiej postaci NS dochodzi do 50%. Dlatego bardzo ważne są działania związane z profilaktyką wtórną zaostrzeń NS. Pomimo stosowania najnowszej farmakoterapii zalecanej przez ESC, chorzy nadal wracają do szpitali z objawami ostrej niewydolności serca. Szansą dla nich, podpartą zachęcającymi wstępnymi wynikami badań, może być powtarzane stosowanie levosimendanu. Podstawową odrębnością levosimendanu, wyróżniającą go na tle leków inotropowo-dodatnich, jest zmniejszanie wydatku energetycznego serca w przeliczeniu na efektywność skurczu, niezwiększanie zapotrzebowania na tlen, działanie wazodylatacyjne i kardioprotekcyjne.
Badanie LEIA-HF (LEvosimendan In Ambulatory Heart Failure patients) ma na celu określenie skuteczności powtarzanych wlewów levosimendanu u ambulatoryjnych pacjentów z zaawansowaną skurczową niewydolnością serca. Do badania zrandomizowanych zostanie 350 pacjentów (175 do grupy leczonej levosimendanem i 175 do placebo, łącznie w 12 ośrodkach).
Zalety badania LEIA-HF polegają na przyjęciu „twardego” pierwszorzędowego punktu końcowego przy odpowiednio licznej grupie badanej, długim czasie obserwacji i podawaniu levosimendanu/placebo przez cały 12-to miesięczny okres trwania zasadniczej fazy badania, jak również na innowacyjnej II fazie, pozwalającej ocenić bezpieczeństwo zaprzestania leczenia.
Przy pozytywnych wynikach LEIA-HF krótkookresowy efekt zdrowotny w porównaniu do obecnego standardu leczenia to uchronienie w ciągu roku w Polsce 3750 osób przed śmiercią lub zaostrzeniem niewydolności serca i pobytem w szpitalu. W perspektywie długookresowej, skuteczne leczenie levosimendanem pozwoli zahamować progresję NS, wydłuży przeciętną długość życia po rozpoznaniu NS oraz poprawi jakość życia. Jednocześnie pozwoli wielu chorym dotrwać do transplantacji serca lub wszczepienia wspomagania krążenia.
Całkowita wartość projektu: 20 582 000,00 zł
Wartość dofinansowania: 20 582 000,00 zł
Okres realizacji projektu: 01.07.2020 r. – 31.12.2024 r.
Badanie finansowane ze środków budżetu państwa od Agencji Badań Medycznych, numer Projektu 2019/ABM/01/00019
Tytuł badania: Ivabradine for PREVENTion of Myocardial Injury after Noncardiac Surgery (MINS) – PREVENT-MINS Trial / Iwabradyna w prewencji okołozabiegowego uszkodzenia mięśnia sercowego po zabiegach niekardiochirurgicznych – PREVENT-MINS Trial
Opis badania: Cele dodatkowe: 1) Określenie wpływu iwabradyny na następujące punkty końcowe po 30 dniach od operacji: poszczególne składowe pierwotnego złożonego punktu końcowego; zgon z jakiejkolwiek przyczyny; zabieg rewaskularyzacji mięśnia sercowego; zastoinowa niewydolność serca; okołozabiegowe migotanie przedsionków; długość pobytu w szpitalu i na oddziale intensywnej terapii; rehospitalizacja z przyczyn sercowych; stopień nasilenia zespołu kruchości; funkcje poznawcze; jakość życia. 2) Ocena wpływu iwabradyny na występowanie istotnej klinicznie bradykardii, hipotensji oraz udaru mózgu. 3) Długoterminowa obserwacja (roczna): śmiertelność całkowita oraz z przyczyn sercowych; zawał mięśnia sercowego i nagłe zatrzymanie krążenia niezakończone zgonem; rehospitalizacja z przyczyn sercowych; zabieg rewaskularyzacji mięśnia sercowego; zastoinowa niewydolność serca; udar mózgu; jakość życia. Cel poboczny: analiza ekonomiczna kosztów i skutków leczenia.
Cel Badania: Ustalenie, czy iwabradyna przewyższa placebo w zmniejszaniu: śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych, ilości zatrzymań krążenia niezakończonych zgonem oraz MINS w ciągu 30 dni po operacji.
Grupa badana: 2500 pacjentów. Pacjenci w wieku ≥45 lat narażeni na ryzyko chorób związanych z miażdżycą poddawani zabiegom niekardiochirurgicznym.
Kierownikiem Projektu w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. św. Jana Pawła II jest dr Mirosław Ziętkiewicz kierujący II Oddziałem Anestezjologii i Intensywnej Terapii.
Całkowita wartość projektu: 16 968 518,00 zł
Wartość dofinansowania: 16 968 518,00 zł
Okres realizacji projektu: 01.07.2020 r. – 31.03.2026 r.